Lieve allemaal,

4 weken geleden, 6 weken voor de marathon, voelde ik die bekende pijn weer opspelen in mijn knie. Ik lag goed op schema en had al vele kilometers getraind. Eerlijk gezegd wist ik niet of ik deze actie nog wel moest opstarten omdat deze blessure veel onzekerheid geeft, zowel mentaal als fysiek. Maar ik wil mijn vastberadenheid laten winnen van deze onzekerheid. Mijn doel was, en is nog altijd, om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor Parkinson. En zo wil ik zorgen dat al die maanden hard en veel trainen toch nog nut heeft gehad. Of ik de finish ga halen op 14 april? Dat blijft een vraagteken, maar één ding is zeker: ik ga er alles aan doen!

Mijn angst om uit te vallen is groot, maar opgeven is voor mij geen optie. Ik voel nu een beetje hoe het voelt als de wil er is, maar het lichaam niet meewerkt (heel frustrerend en moeilijk). Dat is hoe mensen met Parkinson zich elke dag voelen en mee worstelen. Parkinson is de snelstgroeiende hersenziekte ter wereld en laat een diepe impact achter op het leven van mensen. Het verandert je, voor altijd. Omdat ik de ziekte Parkinson van dichtbij mee maak en het voor mij persoonlijk is, haal ik hier extra veel motivatie en kracht uit!

Jouw steun betekent alles voor mij en voor degenen die dagelijks met deze ziekte vechten. Laten we samen het verschil maken, ook al is het maar een beetje.

Liefs,

Lisa 🫶