Het aftellen is begonnen

 

Maar kan ze wel tellen? Drie weken nog loopt ze aan iedereen te verkondigen… Maar na het nog eens te hebben nageteld, blijkt: het zijn twee weken Caro, twee!! Nou vooruit tweeenhalf. 

 

Maarrr de zin is er! Fysiek voel ik me megasterk. Ik had alleen nog geen één keer daadwerkelijk de 40 km aangetikt. Tot vandaag… De tocht ging alle kanten op. Zie routekaart…🤣 Van huis naar station Sloterdijk. Een trein naar Hoogkarspel. Terug wandelen naar Hoorn. Extra kilometers door m’n oude middelbare school; een reünie tussendoor. Snel een foto van onze favoriete Duitse leraar henkie gemaakt en naar m’n zussen gestuurd en daarna een korte tussenstop bij Vivaldi voor ja, ja, IJS! Om vervolgens tijdens m’n suikerdip van de mega oublie dé vraag van vandaag aan mezelf te stellen: tot hoe ver ga ik nog door? Want vanaf hier doorlopen betekent: de dijk op, zonder schaduw en wind, de hitte in, nog 12 km naar Oosthuizen. Eerst Scharwoude, dacht ik, daar kan ik nog de bus pakken. Toen ik daar was, net over de 30 km, dacht ik, tsja die 30 heb ik al eens gehaald, das niks, nog even verder dan. Oudendijk. Maar daar zag ik 34 km op de teller en dacht ik wederom, tsja dit is net niks. Doorlopen naar Oosthuizen trouwens ook niet. Dan zit ik op 37… Dus nog rondje Beets erbij gepakt tot Oosthuizen-huis. Vol verwachting op m’n teller en nog veel voller was m’n blaas. 

Popelend voor de poort zie ik 39,3. KAKKK!!! Dus huppelend en knijpend een rondje tunnelpad, rondje parkeerplaats kraaiennest, tunnelpad, nog een paar keer het kraaiennest op en neer en toen… m’n blaas stond op knappen, maar jaaaaaa teller sloeg door naar 40!!! Jooooooo! Rennend de poort door naar de wc! Missie geslaagd! En niet in m’n broek geplast😌 

Licht verbrand, licht uitgedroogd, met wat warmte plekken op mn benen en wat stijve kuiten, maar zeeeeeeeer voldaan lig ik in m’n bedje. Ik ben er klaar voor. Nog tweeënhalve week!💪🏻 Kom maar op met die gladiolen🎉🤣

 

Liefs Caro