Bewegen met een Missie: Samen Sterk deze Zomer

Het is alweer een tijdje geleden dat we een update hebben gedeeld en wat is er weer veel gebeurd in de tussentijd. 

Laat ik beginnen met een verhaaltje. Tijdens een fietstocht een aantal weken geleden viel het einde van de rit me mentaal zwaar en ik moest pushen om thuis te komen. Toen ik binnen een kilometer van mijn huis was, stak er een vrouw voor me de straat over. Ze liep moeilijk en het was duidelijk dat ze minder goed ter been was. Ineens kwam het binnen. Wat mogen wij van geluk spreken dat we deze uitdaging aan kunnen gaan. Naast dat we onszelf mentaal graag willen pushen, hebben we het fysiek in ons zitten om dit te doen. Waar deed ik nou zo moeilijk over tijdens dat stukje fietsen? De pijn die ik voel, is tijdelijk. Zodra ik van de fiets stap, gaat het weer weg. Voor veel mensen, ook zeker voor mensen met Parkinson, is dit niet vanzelfsprekend. Bij hen gaat die pijn niet zomaar weg. Wat heeft dit mij een mentale boost gegeven, het besef dat het simpelweg kan en dat de pijn en moeite die ik moet doen maar tijdelijk zijn. 

Laten we nu in onze avonturen van de afgelopen weken duiken (pun intended). We zijn alle drie tegen een (figuurlijke) muur aangelopen. Te snel te veel willen, blijkt niet helemaal de beste manier te zijn om een uitdaging zoals deze te beginnen. En dat hebben we op de harde manier geleerd.

De eerste pijntjes en blessures zijn werkelijkheid geworden. Leanne en Karlijn begonnen rond dezelfde tijd hun schouders te voelen. Nadat hun fysio's het meerdere keren hadden losgemaakt, konden ze het weer rustig opbouwen. Bij Romko kwamen de pijntjes niet van het zwemmen, maar door het hardlopen en een vervelend stukje glas in zijn voet. Na veel pijn en voldoende rust (als je Romko kent weet je dat dit erg lastig was voor hem), is ook hij weer begonnen met sporten.

We zitten weer ongeveer op het niveau waar we voorheen zaten en willen graag verder met progressie boeken. MAAR we hebben geleerd van onze fouten en gaan het nóg rustiger opbouwen. Daarnaast zijn we nog meer stretch- en krachtoefeningen aan het doen, ook voordat we het water induiken voor een training. Ja echt, deze sport gekkies doen hun uiterste best om te leren van hun fouten! 

Het goede nieuws: het open water seizoen is officieel afgetrapt! Tijdens het Pinksterweekend was het eerste rondje Maarsseveense plassen een feit en wat hebben we daarvan genoten. Sindsdien krijgen we vanuit allerlei hoeken vragen van mensen die samen buiten willen zwemmen, wat vinden we dat leuk!

Naast het zwemmen, zijn we alle drie ook fanatiek aan het fietsen. We moeten eraan wennen om lange dagen te sporten. Tijdens het Pinksterweekend heeft Romko zijn rustperiode officieel afgesloten. Naast het zwemmen heeft hij namelijk ook 170 km (!) gefietst met de Hellas appeltaartrit + extra lus. Leanne en Karlijn hadden in datzelfde weekend de Elfstedentocht gepland staan. Zij hebben de stempels in alle 11 steden verzameld en een tocht van 235 km afgelegd. Hier hebben ze al even genoten van het uitzicht vanuit Stavoren, wat gaf het energie om te weten dat we daar komende zomer gaan zwemmen! Sindsdien hebben we alweer veel meters gemaakt in het (open) water en op de fiets. Het samen zwemmen gaat steeds beter en we genieten er nog steeds van om veel meters te maken.

Laten we afsluiten met een quote van een goede vriendin van ons: "Iedere keer dat ik het zwaar krijg, denk ik aan alle mensen met die verschrikkelijke ziekte. Dan bedenk ik me weer hoeveel geluk ik heb dat ik dit allemaal kan doen en hoeveel zwaarder zij het iedere dag opnieuw hebben. Dat geeft mij voldoende kracht om door te gaan en te strijden.” Op deze manier kunnen wij ons best doen om donaties binnen te krijgen en samen met jullie een steentje bij te dragen aan het onderzoek naar Parkinson. Beter dan dat zouden wij het niet kunnen samenvatten!

Last, but certainly not least. We willen alle lieve mensen die ons hebben gesteund, naar ons hebben geluisterd, met ons hebben getraind en iedereen die simpelweg heeft gevraagd hoe het gaat met de voorbereidingen nogmaals bedanken. Dankzij jullie support gaat het nog steeds goed met ons en blijven we energie vinden om door te gaan! En dat niet alleen, we hadden het nooit durven dromen, maar we zitten al bijna op ons streefbedrag, al vlak bij de 7000 euro! Wij zijn ongelooflijk dankbaar voor deze gulheid en blijven ons uiterste best doen met zowel trainen als het vinden van sponsoren.

Veel liefs,

Romko, Leanne en Karlijn